Podobnie jak w przypadku kolan, istnieje wiele dowodów na to, że plecy mogą mieć poważne uszkodzenia strukturalne i nadal nie bolą. Co więcej, plecy mogą bardzo boleć, nawet jeśli nie mają widocznych obrażeń.
W rzeczywistości jest to dość powszechne – większość przewlekłego bólu krzyża jest klasyfikowana jako „niespecyficzna”, co oznacza, że nie można go wyjaśnić w odniesieniu do przyczyny mechanicznej lub strukturalnej.
Chociaż istnieje tylko słaba korelacja między bólem pleców a strukturalnym uszkodzeniem pleców (np przepukliną), istnieje wiele operacji, które korygują wszelkie uszkodzenia, które pojawiają się na rezonansie. Kilka z nich działa nie lepiej niż postępowanie zachowawcze.
Na przykład wertebroplastyka próbuje leczyć ból pleców poprzez wstrzykiwanie cementu kostnego do złamanych kręgów. Badanie opublikowane w 2003 r. wykazało, że po sześciu tygodniach działa to tak samk dobrze, jak w przypadku nie podjęcia żadnej interwencji.
W 2009 r. dwa badania wykazały, że operacja nie działa lepiej niż operacja placebo w przypadku złamań kręgosłupa związanych z osteoporozą. (2)
Zespolenie dolnego odcinka kręgosłupa jest powszechną procedurą i ma na celu ustabilizowanie kręgów. Mogą one stykać się z wrażliwymi strukturami, takimi jak nerwy. W 2013 r. Spine Journal opublikował badanie porównujące zespolenie kręgosłupa z nieoperacyjnym leczeniem, takim jak terapia poznawczo-behawioralna i ćwiczenia. Nie stwierdzono różnic w długoterminowych wynikach leczenia. Stwierdzono, że „stosowanie usztywnienia lędźwiowego u pacjentów z przewlekłym bólem krzyża nie powinno być faworyzowane” nad zachowawczą opieką i ćwiczeniami. (3)
W 2014 roku metaanaliza wykazała, że usztywnienie lędźwiowe nie jest skuteczniejsze niż leczenie zachowawcze w zmniejszaniu postrzeganej niepełnosprawności. Z powodu przewlekłego bólu krzyża u pacjentów z chorobami zwyrodnieniowymi kręgosłupa. Jest mało prawdopodobne, aby dalsze badania na ten temat znacząco wpłynęły na ten wniosek. (4)
