Staw barkowo - obojczykowy może zostać uszkodzony od stopnia I do stopnia VI co opisuje skala Rokwood.

Zwichnięcie stawu barkowo-obojczykowego (AC) jest częstym urazem kończyny górnej, zwłaszcza wśród aktywnych młodych mężczyzn.  Większość urazów stawu barkowo-obojczykowego występuje u młodych sportowców, często w wyniku bezpośredniego upadku na górną część barku podczas przywodzenia ramienia.

Uraz ten można zaklasyfikować w zależności od stopnia zwichnięcia, zgodnie z klasyfikacją Rockwood, jako typ I do typu VI. 

Skala Rokwood opisuje separacje od Typu I do Typu III jako sekwencyjne przemieszczenie stawu barkowo - obojczykowego. Następnie oderwanie się więzadła barkowo obojczykowego (lig AC) i kruczo ramiennego (lig CC) co zostało zaznaczone na ryskunku. Natomiast w swoich rozszerzonych klasyfikacjach, od Typu IV do Typu VI, umieścił kierunek przemieszczonego obojczyka w stosunku do wyrostka barkowego.

Przedstawiono klasyfikację Rockwooda urazu stawu barkowo-obojczykowego od typu I do VI.

Uraz typu I to lekkie skręcenie więzadła barkowo obojczykowego. Typ II to zerwane więzadło barkowo obojczykowe (lig AC) i naciągnięte więzadła kruczo - obojczykowe (lig CC). Uraz typu III to górne zwichnięcie stawu barkowo - obojczykowego (AC) z zerwanym więzadłem barkowo obojczykowym (lig AC), więzadłem kruczo obojczykowym (lig CC) i torebką stawową. Uszkodzenie typu IV to tylne zwichnięcie stawu barkowo obojczykowego (AC) z zerwanym więzadłem barkowo obojczykowym (lig AC), więzadłem kruczo barkowym (lig CC) i torebką stawową.  Typ V to duże górne zwichnięcie stawu AC z pękniętym więzadłem AC, więzadłem CC i torebką stawową. Typ VI to dolne zwichnięcie stawu AC z zerwaniem więzadła AC, więzadła CC i torebki stawowej.

Jako terapeuci jesteśmy w stanie ocenić manualnie różnicę pomiędzy poziomami od I do III a poziomami od IV do VI. Operacjom ortopedycznym podlegają poziomy od IV do VI. 
Postępowanie rehabilitacyjne opiera się na uśmieżaniu bólu, w czym pomocna może być elektroakupunktura, lub trening głębokiego oddychania. W diagnostyce przydatne może być badanie USG oraz wykonane na zalecenie lekarza badanie RTG.