Przepukliny krążka

Mechanizmy resorpcji (wchłaniania) przepukliny krążka międzykręgowego.


Klinicznie zjawisko samoistnego skurczu lub zaniku przepukliny lędźwiowej bez interwencji chirurgicznej nazywa się reabsorpcją. Szansa na spontaniczną resorpcję przepukliny krążka lędźwiowego (LDH) wynosi ponad 60% według metaanalizy przeprowadzonej przez Zhong et al. (2017) oraz Chiu i in., gdzie ekstruzja i sekwestracja są bardziej podatne na cofnięcie niż inne, mniejsze rodzaje przepuklin. 

 

Więcej o przepuklinach przeczytasz tutaj.

Ale jak to się właściwie dzieje?

Resorpcję tkanki krążka międzykręgowego można wyjaśnić trzema teoriami, ale dokładny mechanizm nie jest jednoznacznie zrozumiały:

1. Zmniejszenie rozmiaru materiału krążka z powodu stopniowego odwodnienia i kurczenia się, co może tłumaczyć spadek sygnału krążka w MRI.

2. Naprężenie tylnego więzadła podłużnego powoduje wycofanie przepukliny fragmentu dysku z powrotem do przestrzeni międzykręgowej. Mechanizm jest możliwy tylko, gdy pierścień włóknisty nie jest uszkodzony, ale nie w przypadku fragmentów rozlanej przepukliny.

Przepukliny krążka

3. Trzecia teoria, najlepiej zbadana i posiadająca najlepsze dowody kliniczne, to stopniowa resorpcja materiału krążka przez enzymatyczną degradację i fagocytozę indukowaną odpowiedzią zapalną i neowaskularyzacją.
Gdy wystająca tkanka dysku wyciska się z przestrzeni nadtwardówkowej, zakłóca równowagę, wywołując odpowiedź autoimmunologiczną, a następnie limfocyty aktywują makrofagi.

O wypadających dyskach przeczytasz tutaj.

Nie wchodząc zbytnio w szczegóły - są dwa typy makrofagów; jedne zjadają wylaną przepuklinę a drugie indukują proces budowy mikro krążenia żeby było gdzie wywalić odpady (rewaskularyzacja), oraz uruchamiają działania przeciwbólowe.

 

Źródło: pubmed.