Nonsuicidal self-damage (NSSI) można zdefiniować jako „bezpośrednie i celowe spowodowanie uszkodzenia własnej tkanki ciała bez zamiaru samobójstwa i niezgodne z oczekiwaniami lub normami kulturowymi”. [1] Częstość występowania NSSI u dorosłych wynosi około 5,9%, natomiast u młodzieży 18 %.[1] Jednak w niektórych ostatnich przeglądach próbek społecznych stwierdzono średnie i zbiorcze wskaźniki sięgające 17% do 18%.[2] NSSI objawia się w wielu różnych formach, w tym cięciu, rzeźbieniu skóry, przypalaniu, silnym ocieraniu lub drapaniu, przebijaniu lub uderzaniu, łamaniu kości, gryzieniu, szczypaniu, utrudnianiu gojenia się ran oraz (rzadko) autoamputacji i wyłuszczeniu oka.[4,5] Najczęstsze jest cięcie, które stanowi około 70% pacjentów, którzy poddają się samookaleczeniu.[4 ] NSSI może wiązać się z szeregiem następstw somatycznych i psychiatrycznych, a nawet powierzchowne samookaleczenie może skutkować poważnymi powikłaniami zdrowotnymi. [4]
Deficyty w regulacji emocji są związane z niesamobójczymi samookaleczeniami zarówno w teorii, jak i w badaniach naukowych. Badania wskazują, że NSSI jest powszechnie stosowane jako strategia regulacji emocji, ponieważ często zmniejsza doświadczenie negatywnego afektu. Ludzie którzy angażują się w NSSI, często zgłaszają większą rozregulowanie emocji niż osoby bez takowej historii. Ludzie, którzy angażują się w NSSI, często informują że zachowanie wiąże się ze zmniejszeniem wartości negatywnych emocji, takich jak napięcie, strach i smutek [6] Co ciekawe zachowania NSSI powodują również pojawianie się pozytywnego afektu, co wpływa na zwiększenie częstotliwości tych zachowań. [6]
Modele teoretyczne
Teorie na temat funkcji NSSI mają tendencję do dzielenia się na dwie grupy: intrapersonalny i interpersonalny. Intrapersonalne koncentrują się na tym, jak NSSI funkcjonuje w jednostce, działając w celu modulacji stanów wewnętrznych. Teorie interpersonalne borykają się z wpływem, jaki NSSI wywiera na innych ludzi. Nock i Prinstein podzielili potencjalne funkcje na cztery specyficzne behawioralne wzmocnienia: (1) automatyczne negatywne wzmocnienie, (2) automatyczne pozytywne wzmocnienie, (3) społeczne negatywne wzmocnienie oraz (4) społeczne pozytywne wzmocnienie. Automatyczne pozytywne wzmocnienie skłaniające do podejmowania działań NSSI składałoby się ze zwiększa intensywności emocji takich jak poczucie siły czy spokój. Automatyczne negatywne wzmocnienie obejmowałoby przerwanie negatywnych ruminacji, natrętnych wspomnień lub napięcia fizycznego. Przykłady wzmocnienia pozytywnego społecznie mogą obejmować zwiększona uwaga ze strony rodziców lub innych członków rodziny, natomiast wzmocnienie negatywne społecznie może obejmować na przykład nie wymaganie od dziecka wykonywania zadań szkolnych, czy obowiązków domowych. [7]
Eksperymentalny model unikowy (EAM) również skupia się na potencjalnych intrapersonalnych funkcjach NSSI. Konceptualizuje NSSI jako „zachowanie, które prowadzi do redukcji lub eliminacja niepożądanych reakcji emocjonalnych, w szczególności fizjologicznych aspektów reakcji emocjonalnej ”. W tym modelu NSSI jest uwarunkowane negatywnym wzmocnieniem (pasujące do koncepcji automatycznego negatywnego wzmocnienia Nocka i Prinsteina), jako akt samookaleczenie zapewniający ucieczkę od podniecenia emocjonalnego. EAM nie określa metody ucieczki, stawiając hipotezę, że NSSI działa poprzez uwolnienie endogennych opioidów, odwrócenie uwagi lub bezpośrednio poprzez funkcję samokarania, która zmniejsza pobudzenie [37]. Teoretycy EAM postrzegają NSSI podobnie jak zażywanie substancji psychoaktywnych, objadanie się i tłumienie myśli. [8]
Jak to działa?
Naukowcy starali się zbadać zmiany w aktywacji pozytywnej dotyczącej NSSI. Na przykład, 69,2% badanych stwierdziło, że czuje się lepiej natychmiast po rozpoczęciu. Jednak 1 h po, około jedna trzecia wspomina, że czuje się lepiej, a jedna trzecia czuje się gorzej [9]. Badania opierające się na retrospektywnym wspominaniu zgromadziły doniesienia o znacznych wzrostach w uczuciach ulgi w trakcie i po, [10]a także spokoju, i uważności po NSSI. Dwa retrospektywne badania przypominające wykazały wzrost emocji które wydają się być wysoko w pozytywnej aktywacji: wigoru i szczęścia. [11] Ogólnie wydaje się, że większość zmian emocjonalnych towarzyszących NSSI zachodzi poprzez ruch wzdłuż negatywnego kontinuum aktywacji, od wysokiej negatywnej do niskiej negatywnej aktywacji. Chociaż różnice w terminologii mogą utrudniać dyskusje na temat zmian w stanie afektywnym, większość dowodów sugeruje, że pozytywny wpływ, który pojawia się dzięki NSSI, może wynikać głównie ze wzrostu niskiej negatywnej aktywacji, takiej jak poczucie spokoju, a nie przez zmiany w aktywacji pozytywnej.
Westers NJ, Muehlenkamp JJ, Lau M. SOARS model: risk assessment of nonsuicidal self-injury. Contemporary Pediatrics. July, 2016.
Zetterqvist M. The DSM-5 diagnosis of nonsuicidal self-injury disorder: a review of the empirical literature. Child Adolesc Psychiatry Ment Health. 2015
Plener PL, Allroggen M, Kapusta ND, et al. The prevalence of nonsuicidal self-injury (NSSI) in a representative sample of the German population. BMC Psychiatry. 2016
Kerr PL, Muehlenkamp JJ, Turner JM. Nonsuicidal self-injury: a review of current research for family medicine and primary care physicians. J Am Board Fam Med. 2010
Greydanus DE, Shek D. Deliberate self-harm and suicide in adolescents. Keio J Med. 2009
Armey MF, Crowther JH, Miller IW. Changes in ecological momentary assessment reported affect associated with episodes of nonsuicidal self-injury. Behav Ther. 2011
Nock MK, Prinstein MJ: A functional approach to the assessment of self-mutilative behavior. J Consult Clin Psychol 2004
Chapman AL, Gratz KL, Brown MZ: Solving the puzzle of deliberate self-harm: the experiential avoidance model. Behav Res Ther 2006
Paul T, Schroeter K, Dahme B, Nutzinger D: Self-injurious behavior in women with eating disorders. Am J Psychiatry 2002
Laye-Gindhu A, Schonert-Reichl KA: Nonsuicidal self-harm among community: understanding the ‘whats’ and ‘whys’ of self-harm. J Youth Adolesc 2005
Kemperman I, Russ MJ, Shearin E: Self-injurious behavior and mood regulation in borderline patients. J Pers Disord 1997
