Zrozumienie mikrostruktury, anatomia łąkotki pomaga wyjaśnić jej złożone właściwości biomechaniczne i funkcję. Łąkotka składa się w 75% z wody i 20% do 25% z kolagenu typu I wraz z niewielką ilością innych elementów, w tym proteoglikanów, glikoprotein macierzy i elastyny. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3435920/
Łąkotka ma trzy warstwy. Warstwa powierzchniowa składa się z losowo ułożonych włókien kolagenowych zmieszanych z warstwą smarującą proteoglikanów ponieważ jest w bezpośrednim kontakcie z powierzchniami stawowymi stawu kolanowego, co umożliwia swobodny ruch ponieważ ma niski współczynnik tarcia. Mikrostruktura, anatomia łąkotki. Warstwa wewnętrzna jest najgłębszą warstwą gdyż składa się z obwodowo zorientowanych włókien kolagenowych. Warstwa środkowa składa się z włókien zorientowanych promieniowo, ponieważ zwiększa to amortyzację. A warstwa najbardziej powierzchowna zawiera włókna kolagenowe w przypadkowej orientacji z nakładającą się warstwą śliskiego proteoglikanu. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15885476/
Warstwa środkowa składa się z warstwy linearnej włókien zorientowanych promieniowo oraz warstwy włókien wewnętrznych przecinających się pod różnymi kątami. Orientacja tej warstwy tworzy sieć kolagenową zapewniającą wytrzymałość i sztywność. Taki układ sprawdza się ponieważ, środkowa część łąkotki doświadcza bardziej równomiernego naprężenia kompresyjnego i minimalnego naprężenia rozciagającego. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28267400/
Warstwa wewnętrzna składa się z dużych obwodowych włókien kolagenowych. Przy czym większość tych włókien znajduje się na krawędzi wewnętrznej i zewnętrznej. Gdyż te włókna obwodowe podlegają naprężeniom rozciągającym lub „obręczowym”. Gdy staw kolanowy jest obciążony osiowo, przenosząc w ten sposób obciążenie z kości udowej na kość piszczelową. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/5468789
